تاریخچه و طول عمر باتری ساعت هوشمند

ساعت‌های هوشمند امروزه این امکان را فراهم می‌کنند که گوشی هوشمند را مستقیماً روی مچ داشته باشید و اعلان‌های متعددی را دریافت کنید. با یا بدون سیم کارت، این لوازم جانبی دیگر ساعت ساده نیستند، بلکه فناوری هستند.در این مقاله به موضوع تاریخچه و طول عمر باتری ساعت هوشمند پرداخته ایم با ما همراه باشید.

اولین ساعت های هوشمند

همه چیز در سال 1972 با پولسار شروع شد. شرکت ساعت همیلتون اولین ساعت دیجیتال تمام الکتریکی را ایجاد کرد. نمایشگر LED زمان را پس از فشار دادن دکمه ای که روی یک قاب طلای 18 عیار قرار دارد نشان می دهد. به دنبال این سیکو، یک خانه ساعت ژاپنی به عنوان یک رهبر ساعت هوشمند ظاهر شد. این مورد یادداشت روزانه، تقویم و ماشین حساب بود که خیلی سریع مدل های دیگر از کارگاه های شرکت ژاپنی UC-2000، RC-1000 بیرون آمدند.

در سال 1985، نمونه اولیه برند Sinclair FM یک مفهوم نوآورانه بود که ساعت مچی رادیویی با خود آورد.  در سال 1995 بود که سیکو را به لطف Message Watch آن پیدا کردیم. این نشان دهنده آغاز نقطه عطفی از ساعت های هوشمند به ساعت های هوشمند مدرن است.

ورود ساعت های هوشمند

پدر فناوری شخصی به نام  استیو مان بود که اولین ساعت هوشمند مبتنی بر لینوکس را در سال 1998 ساخت. این ساعت برای برقراری ارتباط بی سیم با رایانه ها و تلفن های همراه طراحی شده است. این ارتباط امکان ارسال و دریافت پیام های فشرده را فراهم می کرد. صفحه نمایش با وضوح بالا و برنامه های کاربردی آن به آن اجازه می دهد تا به عنوان یک سرویس دسترسی به خدمات مختلف اینترنتی (آب و هوا، شرایط ترافیک، بازار سهام، نتایج ورزشی و غیره) استفاده شود.

چهار سال بعد، ساعتی متولد شد که به خاطر توانایی‌های فنی‌اش پاداش داده شد. Pilot Palm فهرست بزرگی از برنامه‌های کاربردی برای ساعت‌های این دوران، دفترچه آدرس، دفترچه یادداشت، فهرست کارها و ماشین‌حساب دارد. در سال 2003، پروژه ای توسط غول مایکروسافت با هدف هوشمند ساختن بسیاری از اشیاء زندگی روزمره و در این لیست ساعت ها ایجاد شد. SPOT (فناوری اشیاء شخصی هوشمند) در سال 2008 متوقف شد، ساعتی که به بازار عرضه شده بود برای کارکردن به اشتراک 60 دلاری در سال نیاز داشت، که یک ترمز برای این پروژه شد.

ورود ساعت های ورزشی هوشنتد

در همان سال مارکی ظاهر شد که اکنون با این دستبندهای ورزشی هوشمند بسیار مشهور است. گارمین با Forerunner خود، این دستبند متصل، مجهز به ردیاب GPS یکپارچه، اندازه گیری سرعت دویدن، مسافت طی شده، کالری سوزانده شده و ضربان قلب را ممکن می سازد. بسیاری از تحولات و پیشرفت ها با باز شدن راه دستبندهای ورزشی هوشمند مرتبط است.

سونی در همین سال وارد بازار ساعت های هوشمند می شود. دستبندهای هوشمند آنها برای تکمیل طیف تلفن های هوشمند Xperia آنها وجود داشت. دو جسم متصل از طریق بلوتوث با هم ارتباط برقرار کردند.

ورود سامسونگ و اپل به بازار ساعت های هوشمند.

در سال 2012 بود که ارتش ساعت های متصل سامسونگ با Samsung Galaxy Gear ظاهر شد. این اولین شکست تجاری بود، به دلیل راه اندازی عجولانه با هدف رقابت با اپل شکل گرفت. Samsung Gear تنها دستگاهی بود که با سیستم عامل اندروید کار می کرد، موارد دیگر همگی از Tizen استفاده می کردند. Galaxy Wear به سرعت با موج بزرگی از ساعت های متصل سامسونگ همراه شد که هدف آن سیل کردن بازار بود. در سال 2014، Gear Fit یک موفقیت بزرگ بود، یک شکل جمع و جور، یک صفحه نمایش OLED خمیده موفق شد که بهبود یافته و در Gear S استفاده خواهد شد. Gear S دارای اتصال 3G بود که امکان انجام بدون گوشی هوشمند را فراهم می کرد. صفحه نمایش آن یک صفحه نمایش خمیده 2 اینچی Super AMOLED با وضوح 360 در 480 پیکسل بود. به لطف این، سامسونگ جایگاه پیشرو خود را از نظر کیفیت صفحه نمایش تأیید و حفظ کرد.

در سال 2015 بود که اپل واچ (آی واچ سابق) ظاهر شد. بازار ساعت های هوشمند با این ورود ابعاد دیگری به خود گرفت. طراحی بسیار هوشیار، صفحه نمایش لمسی سطح بالا، ضد آب تا عمق 50 متر و سیستم شارژ القایی. به سرعت ساعت تحت iOS، هرچه نسل‌ها می‌گذرند، شاهد بهبود بیشتر و بیشتری است.

عمر باتری ساعت هوشمند چقدر است؟

مانند تمام دستگاه های متصل به بی سیم، ساعت متصل با استفاده از یک باتری قابل شارژ کار می کند. کیفیت باتری یک شرط ضروری برای تضمین طول عمر دستبند است. این بسته به چندین معیار می تواند طولانی تر یا کوتاه تر باشد.

در اصل، باتری یک ساعت هوشمند می تواند تا 6 روز دوام بیاورد ، مشروط بر اینکه GPS غیرفعال باشد. با این حال، این استثنائات را مستثنی نمی کند. در واقع، برخی از ساعت‌های هوشمند حتی بیش از یک روز دوام نمی‌آورند و به دلایل خوبی، ویژگی‌های زیادی فعال می‌شوند. گاهی اوقات این مدل است که به اندازه کافی قدرتمند نیست.